Bos wandeling

Afgelopen weekeind hadden wij even een herinnering dat lente nog niet begonnen was!
Met bijna een halve meter vers sneeuw!
Wij moest overal padjes graven om ergens te komen.
Onder al dit sneeuw is modder.
Echt ploeteren is dat!

Door dat wij nu aan het kalveren zijn moet wij dus regelatig gaaan kijken.
Zaterdag ochtend ging ik kijken en in dat grote sneeuw storm kwam ik twee pasgeboren kalfjes tegen.
Hun moeders hadden hun diep in de bossen gekrijgen, beschut van de wind, koe en ze lagen droge onder een dikke denneboom.

Allebei waren goed.

S'middags gingen wij ze nummeren, castreren en enten.

Kalfje nummer een was zo gedaan. alleen kon wij hem niet casteren doordat zijn moeder als maar lastiger werd. Wij wilde niet riskeren dat wij omver gelopen zo worden in de diepe sneeuw.

Kalf twee was verdwijnen met de noorde zon.

Wij hebben uren door de dikke bossen geploetert om die te zoeken.

Op plekken was de sneeuw tot je dijbeen.
Ieder stap was lastig.

Maar het was erg mooi allemaal.

Schitterend.

Eric ging voor maar uiteindelijk had ik het door dat hij verdwaald was...

Ja, verdwaald op je eigen boerderij!

Ik had al voorgestelt om mijn compass op mijn iPhone te gebruiken,
maar dat was niet nodig zei hij...

Uren later kwam wij pas uit op een plek dat wij kon herkennen..

En pas de volgende dag vonden wij de koe en haar baby.

Nu, weten wij pas waar wij zijn...

Daar in de verte zijn de koeien, onze stal en rust!

 Onderweg terug kwam wij deze adelaar en een jong van afgelopen jaar tegen.
Schitterend om te zien!

De wandeling was lang,
maar wij genoot van ieder stap.
De bossen waar magische met al dit vers sneeuw.
Het was dik de moeite waard.