Ik ben niet kerkelijk.
Dat wou ik even snel zeggen voordat ik
in mijn verhaal duik.
Mijn moeder en ik hadden een sterke band.
Eigenlijk heb ik spijt dat ik haar niet heb leren kennen als een volwassene.
Zij stierf, voordat ik haar kon leren kennen als een persoon,
anders dan mijn moeder.
Heel soms, vooral als ik een beetje demoedig ben,
dan klets ik wel met haar.
Altijd is dit een eenzijdige gesprek.
Heel soms denk ik dat ik naar een medium zou moeten gaan,
maar dan houdt mijn (gezond) verstand mij tegen.
Ik moet dan ook even lachen,
als ik er over nadenk,
waar,
in High Prairie zou ik een medium vinden anders dan tijdens de kermis op de rodeo...??
Afgelopen week had ik een zeer slechte dag.
Om een beetje dramatische te zijn,
vroeg ik mijn moeder waarom zij mij heb verlaten?
Ik ging naar bed,
best zomber nog.
Om half drie in de ochtend, ging de telefoon.
Wij waren te laat om de telefoon op te nemen,
dus pakten de antwoord apparaat het telefoontje op.
Eric luistered half naar het bericht en zei dat het een rare bericht was voor mij.
Wij sliep door en de volgende dag luisterede ik naar het bericht.
Ik viel bijna van mijn stoel.
De bericht was van mijn moeders beste vriendin uit Africa.
Deze vrouw, Meryl, heb ik mischien 10 jaar geleden voor het laast gesproken.
Ik wist niet eens, of zij wist dat ik nu in Canada woonde.
Ik weet niet eens hoe zij aan mijn nummer is gekomen.
De bericht ging zo..
" Hoi Louise,
Vandaag zat ik naar foto's van jou moeder te kijken,
ik dacht toen aan jou..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten