Uiteindelijk had ik een Duitser Herder voor mijn verjaardag gekrijgen.
Ik heb onzettend veel met dat hond getrained, ik deed mee aan obedience, agility, speur werk, zoekwerk, pakwerk ( mensen vangen)
eigenlijk, deed ik zoveel als wat ik kon met deze herder.
Toen ik 16 was vond ik het hoogtijd dat ik een twede hond moest hebben.
Dit keer wilde ik een border collie.
Dit keer wilde ik een border collie.
Zijn naam was Ace,
ik wist toen niet,
wat een invloed dit op mijn toemkomstig leven zouden hebben.
ik wist toen niet,
wat een invloed dit op mijn toemkomstig leven zouden hebben.
 |
| Ace ( dit was 1989) |
Wederom heb ik veel met hem getrained. ik liep regelmatig wedstrijden met hem in gehoorzaamheid, agility en veel andere honden sporten zoals companion dog, shows, search and rescue, speuren, ook pakwerk!
Hij was voor alles in en samen waren wij beste maatjes.
Ik zag een demonstratie met schapen drijven en had toen besloten dat Ace dit maar ook moest gaan doen.
Ik heb schapen bij ons in de buurt geregelt ( dit speelde allemaal in Africa af),
kocht een boek over hoe om een hond schapen drijven te leren
( voor de geintereseerde was het The Farmers Dog by John Holmes).
Met de boek in mijn een hand en de hond en schapen voor mij,
ging wij hoofdstuk voor hoofdstuk door de boek heen, zo heb ik Ace getrained.
Ik had een beginners wedstrijd ingeschrijven en deed best goed.
Gelukkig voor mij zag iemand mij ploeteren en deze boerin had besloten om mij de fijne kneepjes van het schapen drijven te leren.
Ik heb schapen bij ons in de buurt geregelt ( dit speelde allemaal in Africa af),
kocht een boek over hoe om een hond schapen drijven te leren
( voor de geintereseerde was het The Farmers Dog by John Holmes).
Met de boek in mijn een hand en de hond en schapen voor mij,
ging wij hoofdstuk voor hoofdstuk door de boek heen, zo heb ik Ace getrained.
Ik had een beginners wedstrijd ingeschrijven en deed best goed.
Gelukkig voor mij zag iemand mij ploeteren en deze boerin had besloten om mij de fijne kneepjes van het schapen drijven te leren.
Echt ieder weekeind, vakantie en vrije moment was ik op hun boerderij te vinden.
Wij werden dikke vriendin en zijn dat nog steeds.
De hoogtepunt van mijn wedstrijden in Zuid Afrika was dat ik de Top Lady Handler had gewonnen op de ZA National Wedstrijden.
In die tijd was het niet erg gebruikelijk dat vrouwen meedeed aan wedstrijden en om hun aan te moedigen hadden ze toen deze prijs bedacht.
Wij werden dikke vriendin en zijn dat nog steeds.
De hoogtepunt van mijn wedstrijden in Zuid Afrika was dat ik de Top Lady Handler had gewonnen op de ZA National Wedstrijden.
In die tijd was het niet erg gebruikelijk dat vrouwen meedeed aan wedstrijden en om hun aan te moedigen hadden ze toen deze prijs bedacht.
Toen ik eenmaal op het schapendrijven begon toe te liggen,
werden alle andere hondensporten (voor mij) niet meer zo belangrijk.
De samen werken tussen de schapen en de hond boeide mij veel meer.
werden alle andere hondensporten (voor mij) niet meer zo belangrijk.
De samen werken tussen de schapen en de hond boeide mij veel meer.
In tussentijd ging ik naar Universiteit,
had mijn Bachelor of Science gekrijgen en besloot toen om een jaar in Europe rond te gaan reizen,
met mijn trouwe Ace.
had mijn Bachelor of Science gekrijgen en besloot toen om een jaar in Europe rond te gaan reizen,
met mijn trouwe Ace.
Hier heb ik Eric leren kennen.
Eric had toen vrij snel,
mij een pup gegeven,
en ik denk dat dat hond nog steeds een van de beste die ik ooit gehad had.
Zijn naam was Rhaq.
Na Rhaq kwam Sally, en toen een nestje gefokt en daar kwam Djan vandaan.
mij een pup gegeven,
en ik denk dat dat hond nog steeds een van de beste die ik ooit gehad had.
Zijn naam was Rhaq.
Na Rhaq kwam Sally, en toen een nestje gefokt en daar kwam Djan vandaan.
 |
| Van links naar rechts: Rhaq, Ace, Sally, Streak, ik, Djan, Digo en Joe. Streak, Digo en Joe zijn de honden van Eric. |
Met Djan heb ik de meeste echte suces gehad op de wedstrijden.
Mijn Rhaq leed aan ernstig HD en kon niet meer volledig werken, mijn Sally is tijdens het werk met koeien ook zwaar gewond geraakt en heeft de rest van haar leven op drie poten gelopen.
Toen Djan 18 maanden oud was heeft zij zich gekwalificeerd voor de Continental Sheepdog Championships
(de grote wedstrijd op de vasteland van Europa).
Zij liep erg goed en kwam in de finale terecht.
Ik ben toen thuis gegaan om haar snel een "look back" te leren aangezien zij dat nog niet kende en tijdens de finale moest zij dat kunnen.
Toen Djan 18 maanden oud was heeft zij zich gekwalificeerd voor de Continental Sheepdog Championships
(de grote wedstrijd op de vasteland van Europa).
Zij liep erg goed en kwam in de finale terecht.
Ik ben toen thuis gegaan om haar snel een "look back" te leren aangezien zij dat nog niet kende en tijdens de finale moest zij dat kunnen.
Ik eindigte op de vierde plaats op de Continental in Belgie met haar en won de Best Lady Handler prijs.
Daarna had Djan en haar zoon Drift, zich wederom gekwalificeerde voor de Continental in Oostenrijk.
Djan haalde de finale en eindigt weer als vierde.
Helaas is Djan dood gereden toen zij 5 jaar oud was.
Ik liep regelmatig wedstrijden met andere honden en trainde best veel.
Maar langzaam werd het werk met de schapen ,
kinderen groot brengen,
huis en stal bouwen enz
nam meer en meer tijd op.
De wedstrijden werd minder belangrijk.
Natuurlijk als je een echte topper heb dan motiveert het meer om naar wedstrijden te gaan, maar wij hadden niet meer de tijd om ons zoveel op de wedstrijden toe te liggen.
Nadat wij naar Canada verhuisde hebben wij nog een paar arena trials gedaan en een field trial.
Wij hebben twee wedstrijden georgainiseerd,
meer niet.
Een paar maanden geleden,
nadat Ken en Eric een aantl biertjes hebben gehad,
hadden ze besloten dat het weer hoogtijd werd voor een wedstrijd bij ons.
Zo gezegt zo gedaan en afgelopen week was het zover.
Een wedstrijd op een Maandag en Dinsdag.
Wij hadden 30 honden van 6 deelnemers.
Eric was jury.
Een echte onderonsje.
De schapen waren een uitdagen, ze liepen erg goed voor honden die lekker voorwaarts waren,
maar deed wel konstant de hond testen.
Als de hond iets overflankde dan waren ze weg,
als de hond niet durfde dichtebij te komen blijven ze staan,
als de hond niet oplettend was dan glipte ze om een hekje heen.
De honden en handlers krijgen niks voor niks.
Sommige van de echte diehards zei dat onze schapen zich gedragen als de schapen op de beroemde Meeker trial.
De punten waren aan de lager kant, vooral op de eerste dag.
De top scoor was van Wayne Roberts met Roy met 78 punten.
Op dag twee liep Ken Price een 90 met Creed.
De wedstrijd was relaxed, gezellig, spannend, goedkoop ( bij zommig wedstrijden is de inschrijfgeld 500 dollar), bij ons was het $10 per hond.
Een vrouw is vanuit Ontario hier heen gevlogen om mee te doen ( zij is nog fanatic...).
Hier zijn een paar foto's van de dag:
De planning is weer een wedstrijd te orgainiseren,
wie weet mischien wordt mijn Roxy de volgende topper.
Djan haalde de finale en eindigt weer als vierde.
Helaas is Djan dood gereden toen zij 5 jaar oud was.
 |
| Djan en ik op de Continental in Oostenrijk. |
Maar langzaam werd het werk met de schapen ,
kinderen groot brengen,
huis en stal bouwen enz
nam meer en meer tijd op.
De wedstrijden werd minder belangrijk.
Natuurlijk als je een echte topper heb dan motiveert het meer om naar wedstrijden te gaan, maar wij hadden niet meer de tijd om ons zoveel op de wedstrijden toe te liggen.
Nadat wij naar Canada verhuisde hebben wij nog een paar arena trials gedaan en een field trial.
Wij hebben twee wedstrijden georgainiseerd,
meer niet.
Een paar maanden geleden,
nadat Ken en Eric een aantl biertjes hebben gehad,
hadden ze besloten dat het weer hoogtijd werd voor een wedstrijd bij ons.
Zo gezegt zo gedaan en afgelopen week was het zover.
Een wedstrijd op een Maandag en Dinsdag.
Wij hadden 30 honden van 6 deelnemers.
Eric was jury.
Een echte onderonsje.
De schapen waren een uitdagen, ze liepen erg goed voor honden die lekker voorwaarts waren,
maar deed wel konstant de hond testen.
Als de hond iets overflankde dan waren ze weg,
als de hond niet durfde dichtebij te komen blijven ze staan,
als de hond niet oplettend was dan glipte ze om een hekje heen.
De honden en handlers krijgen niks voor niks.
Sommige van de echte diehards zei dat onze schapen zich gedragen als de schapen op de beroemde Meeker trial.
De punten waren aan de lager kant, vooral op de eerste dag.
De top scoor was van Wayne Roberts met Roy met 78 punten.
Op dag twee liep Ken Price een 90 met Creed.
De wedstrijd was relaxed, gezellig, spannend, goedkoop ( bij zommig wedstrijden is de inschrijfgeld 500 dollar), bij ons was het $10 per hond.
Een vrouw is vanuit Ontario hier heen gevlogen om mee te doen ( zij is nog fanatic...).
Hier zijn een paar foto's van de dag:
 |
| Links naar rechts Corey Perry, Wayne Roberts en Ken Price wachten op hun beurt. |
 |
| Ik met Sheila bij de pen. |
 |
| Wayne Roberts met Rex ( hond komt van Aled Owen) |
 |
| Corey Perry zijn hond Mirk. |
 |
| Carl Sneddon en Meg ( van Kevin Evans) |
 |
| Dit is Jess, een dochter van mijn Cap die van Serge van der Zweeps Glen komt) |
wie weet mischien wordt mijn Roxy de volgende topper.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten